Τα σιρόπια είναι πυκνόρρευστα διαλύματα καθαρής ζάχαρης σε νερό με ή χωρίς άλλες αρωματικές ή θεραπευτικές ουσίες.

Τα πρώτα ίχνη των σιροπιών συναντώνται στις Σταυροφορίες στη Μέση Ανατολή. Εκείνη την εποχή οι Σταυροφόροι ανακάλυψαν ένα ποτό με την ονομασία charãb που σημαίνει ποτό στα αραβικά. Τους άρεσε τόσο που κράτησαν τη λέξη μετατρέποντάς την κατά τον δυτικό τρόπο. Το charãb έγινε “sirupus” έπειτα “sirop” και έδωσε επίσης το όνομα του sorbet (σορμπέ). Ήταν πολύ αργότερα στις 28 Ιουλίου 1908 που ο όρος σιρόπι εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε καταστατικό κείμενο.

Στην Ευρώπη του 15ου αιώνα η εκτίμηση που είχαν για τα θεραπευτικά, ηρεμιστικά ή διεγερτικά σιρόπια στην τάξη των προνομιούχων εξηγεί τον μεγάλο ρόλο που έπαιξαν στην ιστορία τα μπαχαρικά-μοσχοκάρφια και “σιρόπια διαφανή χρωματισμένα με κανέλα,” που για χάρη τους ο Βάσκο ντε Γκάμα έκανε τον γύρο της Αμερικής και ο Χριστόφορος Κολόμβος διέσχισε τον Ατλαντικό. Δεν ήταν τόσο οι γευστικές τους ιδιότητες όσο η θεραπευτική τους αξία που δικαιολογούσε τόση εκτίμηση για τα εξωτικά αυτά προϊόντα. Τα δοχεία από πορσελάνη, χρησιμοποιούνταν στην Ευρώπη ως τον 19ο αιώνα για τη διατήρηση υγρών και σιροπιών.
Ανάλογα με τις χώρες, βρίσκουμε διαφορετικούς τύπους σιροπιών. Οι Ευρωπαίοι είναι μεγάλοι καταναλωτές σιροπιών από φρούτα. Το σιρόπι σφενδάμου, είναι πολύ διαδεδομένο στο Κεμπέκ (Québec) του Καναδά, ενώ οι Αμερικάνοι παράγουν σιρόπι καλαμποκιού.

Σιρόπια (sirupi) λέγονται τα πυκνά ζαχαρούχα διαλύματα, των οποίων κυρίως τα διαλυτικά υγρά του σακχάρου είναι απλό νερό, άλλοτε δε και άλλα υγρά (όπως π.χ το κρασί κτλ.) Επίσης σιρόπι λέγεται και η μελάσα του ζαχαροκάλαμου. Τα σιρόπια είναι από τα παλαιότερα φαρμακοτεχνικά σκευάσματα. Αποτελούν εύχρηστη και πρόχειρη φαρμακοτεχνική μορφή, προκειμένου να χορηγηθούν φαρμακευτικές ουσίες ώστε να καλυφθεί η γεύση τους και να γίνουν πιο εύληπτα.